Mark Macken (° Diest 19 september 1913 + Antwerpen 21 oktober 1977 ), beeldhouwer en tevens een belangrijk kunstpedagoog als directeur van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen.

Als beeldhouwer bekleed Mark Macken een belangrijke plaats omwille van de ambachtelijke degelijkheid van zijn werken, om de dualiteit tussen drama en hoop dat in zijn oeuvre wordt uitgedrukt en ook door de volksverbonden vreugde om het leven dat er uit spreekt.

Getuige hiervan zijn de onderscheidingen zoals de Prijs Van Lerius, de Prijs De Keyzer, de Prijs Egide Rombaux en de hoogste waardering die een kunstenaar kon behalen – de Prijs van Rome. Zijn werken zijn zeer verscheiden en vertoeven in menige particuliere verzameling, in openbare gebouwen en monumenten.

Als lid van vele commissies zoals de Raadgevende Commissie van het Openluchtmuseum Middelheim, het Nationaal Comité van Plastische kunsten, Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen en de Koninklijke Academie voor Wetenschappen , Letteren en Schone Kunsten van België bepaalde hij mee het artistieke beleid in ons land.

Als kunstpedagoog heeft hij als directeur van het Nationaal Hoger Instituut en Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen vanaf 1962 de nodige vernieuwingen ingevoerd om deze instelling met een grootse traditie aan te passen aan de hedendaagse tijd, dit alles in het belang van de kunstenaars en studenten. Nieuwe richtingen werden aangeboden zoals keramiek, toegepaste grafiek, mode-en toneelontwerpen, fotografie en juweelontwerpen. Tevens werd de studenten de mogelijkheid gegeven via uitwisselingsprogrammas ervaring op te doen.

Mark Macken was een mens voor de toekomst, de stimulans van zijn leven zoals hij citeerde : Geloven in een haven van Schoonheid waar wij geen vreemden meer zijn….