Wim ibens, (° Antwerpen 4 mei 1934 + Antwerpen 22 September 1997) beeldhouwer, goud-en zilversmid is een belangrijk Vlaams kunstpedagoog als oprichter en bezieler van de afdeling edelsmeden aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen. In 1968 stichtte hij daar een volledig nieuw vak edelsmeedkunst als avondonderwijs DKO. Uit de eerste groep afgestudeerden kwamen de latere docenten in het hoger kunstonderwijs van de tweede graad bij de oprichting in 1971 van de volledige afdeling van de dagcursus (thans in het Departement BK van de Hogeschool Antwerpen).. De vorming boekte een onverhoopt succes, waarna de gcdiplomeerden gevraagd werden om in andere kunstscholen een gelijkaardige opleiding te organiseren. In 1975 tenslotte kreeg W. Ibens de opdracht om het atelier edelsmeedkunst op te richten voor het hoger kunstonderwijs van de derde graad aan het Nationaal hoger Instituut voor Schone Kunsten. Doorheen dit inzichtelijk werken heeft zijn inzet bijgedragen tot de erkenning en opwaardering van het juweelontwerpen als kunstrichting. Talrijke bekende Belgische juweelontwerpers genoten hun opieiding in de door Wim Ibens opgerichte afdelingen.

Met een vorming als beeldhouwer, maar ook een strenge scholing als edelsmid en juweelmaker, had Wim. Ibens een zeer eigen visie op wat een kunstopleiding voor juweelontwerpers en zilversmeden moest behelzen. Alleszins een zware en verregaande vakkennis, die zowel de materialen als de verwerkingstechnieken moest omvatten, maar daarnaast evenzeer een onafhankclijke, onbevangcn benadering van de vormproblemen, omdat een goed juweel steeds het evenwicht moet uitstralen tussen de inhoudswaarde en de materiaalwaarde, tussen de creativiteit en de techniek. d grote voorbeelden voor de kunstenaar in deze blijven de oude culturen, de Griekcn en de Gotiek.

Dat hierbij het experiment niet uitgesloten mag worden ligt voor de hand. Evolutie betekent immers de traditie 'ontwikkelen', maar niet wanneer dat experiment slechts voorwendsel is om het 'vak' te ontwijken, dus uit onkunde ontstaat. Om de jonge ontwerpers op een grotere zelfstandigheid voor te bereiden, wordt van bij de aanvang gezocht naar individuele basis voor hun inspiratie, en wordt angstvallig het inspelen op heersende trends vermeden, ook al omdat die vooral in het 'produktiejuweel' aan bod komen. Het persoonlijke sierstuk, bestemd voor een bepaald type bij een wel omschreven gelegenheid, vraagt die persoonlijke benadering. Maar ook voor een kunstwerk in smeedzilver is dat de gezonde basis.

Wim Ibens was een voornaam Vlaams beeldend kunstenaar met boeiende persoonlijkheid. Volgend citaat tekent hem als geengageerd mens. De artistieke arbeid brengt de scheppingsdrang, de kreativiteit op gang en kan alzo het zingevingsproces stimuleren. Geplaatst tussen het profane en het sacrale geldt de aanwijzing tot de onthechting, die noodt tot bezinning over de spirituele waarden van leven en samenleven. Vooral als leraar hoger kunstonderwijs is het nodig te tonen hoe men over de dingen heen kan werken in plaats van er in te duiken en te verdrinken.